San Cristobal de las Casas: bergen, indianen en hippies
Zo, nu is het echt begonnen, Nens en Annemarie zijn gisteren vertrokken, vanaf nu moet ik het alleen doen...Nou ja, voor een weekje maar, want dan komt zus Mari op bezoek :-)
Het is hier heerlijk, ik kan me goed voorstellen dat mensen lang in dit stadje blijven hangen. Dit past ook weer precies bij het beeld dat ik had, heel veel laagbouw met mooie gekleurde huisjes en heel veel kerkjes. Ik blijf hier nog een weekje, want ik heb deze week Spaanse lessen geboekt.
In Puerto Escondido hebben we lekker uitgerust aan het strand, en vlakbij ons hotel zat een bar met de lekkerste margarita`s van het dorp, dus we hebben ons wel vermaakt. We hebben nog een boottochtje gemaakt over de oceaan, waarbij we 98% kans hadden op het zien van schildpadden en dolfijnen. Die schildpad hebben we gezien, die werd ook uit het water gehaald en in de boot gezet, beetje zielig wel....maar bij de dolfijnen behoorden we helaas tot de 2% die ze niet tegenkomen. De laatste dag zagen we wel vanaf het strand een enorme walvis die met zijn staart boven het water uitkwam, wat een gigantisch beest is dat!
We hebben tweede kerstdag de nachtbus genomen naar San Cristobal. De sfeer hier is echt heel relaxed, met allerlei leuke winkeltjes en café´s. Nancy en Annemarie waren hier om op pad te gaan met Sergio Castro, de man die hun stichting steunt. Ik vond het heel bijzonder om mee te mogen, we zijn op plekken geweest waar je als normale toerist niet komt. We hebben scholen en drinkwaterprojecten bezocht in de omgeving van San Cristobal en kwamen ook in hele klene bergdorpjes, waar wij echt wel de attractie waren. Het hele dorp kwam gelijk polshoogte nemen, mannen en vrouwen apart, en kinderen van een afstandje, die durfden niet dichtbij te komen.
`s Ochtends gingen we met Sergio op stap, en soms gingen we `s middags ook nog even langs bij zijn museum met klederdrachten, waar hij ook spreekuur houdt en mensen met allerlei soorten brandwonden behandelt, gewoon op de patio. Eigenlijk hebben we hier verder niet zo heel veel gedaan, behalve rondlopen (daar ga ik nooit genoeg van krijgen hier), terrasjes pakken en bijslapen, want het is hier goed uitgaan! Wat ook leuk is, is dat ze hier elke avond live muziek hebben in verschillende cafés. Het enige nadeel van de stad is dat er heel veel verkopers rondlopen, dit zijn indianen die uit hun dorpen zijn verbannen en in zo in de stad terecht komen. Een heel groot deel hiervan wordt gevormd door kinderen. Heel zielig, je zou ze zo meenemen....
Reacties
Reacties
Goed om weer wat van je te horen Amber en ;
nog EEN GELUKKIG NIEUWJAAR!!!!
Hi Amber, allereerst nog de allerbeste wensen. Jij bent het jaar goed begonnen! Wat een avontuur. Bijzonder he, om met Sergio op pad te gaan; het maakt toch meer indruk als je het voor je ogen ziet gebeuren. Ik was jaren geleden ook zo bevoorrecht daar te kunnen zijn. En San Christobal is een prachtig oord. Succes met de Spaanse les. Ik kijk uit naar je volgende verhaal. Liefs, Karin
Hoi Amber, wat fijn dat je het zo naar je zin hebt en zo kan genieten! Ik wens je natuurlijk nog een ontzettend goed, gezond en mooi 2012. Dat jaar is in ieder geval al wel heel goed begonnen, dat heb je alvast beet. Als je je verhalen zo leest, dan zou je er bijna jaloers van worden. Geniet er lekker van en laat ons fijn meegenieten. De verhalen horen we hier in maart graag natuurlijk ook rechtstreeks van jou zelf.
Groeten en blijf alert! (-;
Jaap
Am, wat een mooi verhaal weer! Genieten! Tot maandag :D
Amber kan je niet beter reisboeken gaan schrijven?Je verhaal neem mij mee die dorpjes in met de gekleurde huisje,de gezellige terrasjes,enz.Amber nog de beste wensen!!!!!!!!dat vergeet ik helemaal!!!!!Je verhaal doet mij denken aan vroeger,als we in Postua waren en de bergen in gingen,Amber moest altijd hoger,achter de volgende bergkam kijken.Amber we kijken uit naar jenieuwe bericht.Wij wensen je heel veel plezier!Mamma en Wim
p.s.moeten wij Marianne nog iets mee geven voor je?
We horen het wel.Kus
Lieve Amber,
De beste wensen voor 2012, wat is dit gaaf zeg om zo met je mee te mogen reizen. De manier van je schrijven doet mij ook wel een beetje met je mee reizen. Tjee wat een avontuur zeg, ik zie uit naar je volgende verhaal.
Groetjes loes
Hé collega. Ik wens je een voorspoedig nieuwjaar vanuit een wel heel erg stormachtig Ollanda (met veel regen maar geen sneeuw). Iedereen hier is ontzettend jaloers op je en hadden graag met je mee willen reizen. Het is dus fijn om je blog te kunnen lezen. Dan zijn we er toch een beetje bij.
Veel plezier daar en hou ons met je leuke verhalen op de hoogte.
Groetjes,
André
He Amber ,
De beste wensen vanuit holland voor 2012.
Zo lezende valt er weinig te wensen , het klinkt fantastisch . Hou vol zou ik zeggen.
Ik ben toch wel een beetje jaloers op het spotten van je walvis en zee schildpad.
Wie weet wat je allemaal nog meer gaat zien ,hoor het graag van je.
Succes met het spaans , hasta la vista
Kus Pap
Hoi Amber,
Als eerste nog de beste wensen, beter laat dan nooit.
Geniet van je mooie reis, blijf lekker schrijven. Dan kunnen wij er ook van genieten. Veel plezier.
Groetjes Danny
Leuk om al je verhalen te lezen. Daaruit is ook duidelijk te lezen dat je het ontzettend naar je zin hebt. Geniet ervan want voor je het weet zit je weer achter je bureau.
Groetjes en nog veel plezier Natalie
Hoi Amber, ook van mij nog de beste wensen voor 2012 en nog een hele mooie reis! Ik herken heel veel van jouw verhalen van wat wij gezien hebben in Peru. Leuk om je te volgen. gr. Bea
Reageer
Laat een reactie achter!
- {{ error }}