Ik ben weer aan de Caribische kust, dit keer op het eilandje Utila in Honduras.

Vanuit Quetzaltenango heb ik een 3-daagse hike gedaan naar San Pedro la Laguna. Een beetje angstig ging ik op pad, ik heb wel een beetje een trauma opgelopen van het beklimmen van Santiaguito, maar gelukkig was dit goed te doen, deze bergpaadjes leken erg op de paadjes die ik ken van de bergen van Frankrijk en Italië. Ik was de enige die de tocht maakte, met dezelfde gids van Santiaguito. Na een uur besloot hij dat ik geen Engels meer mocht praten, anders zou ik geen avondeten krijgen, dus naast een privegids had ik ook een leraar Spaans. Na 7 uur klimmen en dalen in de bergen hebben we de eerste avond gekampeerd naast een rivier in het dal. Dag 2 stond in het teken van klimmen en na 3 uur besloten we te smokkelen en namen pickup naar het dorpje Santa Clara la Laguna, ongeveer een half uur verderop. Overigens viel dit best tegen, de pickup stond bomvol met mensen en ik stond de hele tijd scheef, me wanhopig ergens aan vast proberend te houden. Maar ´s middags was ik lekker vrij, dit keer sliepen we bij een familie in het dorpje, dus ik kon ook weer goed mijn Spaans oefenen :-) De 3e dag vertrokken we ´s morgens vroeg om 5 uur om de ´Indian Nose´ af te dalen, zodat we de zon op konden zien komen boven het meer. En in tegenstelling tot de vorige keren dat ik vroeg op ben gestaan, was het dit keer mooi helder. Het was echt geweldig, de wolken verkleurden van roze naar rood, vervolgens oranje en geel, dit was wel een hoogtepunt van mijn reis tot nu toe!

Ik heb 4 dagen in San Pedro doorgebracht, meer dan gepland, maar ik had even behoefte aan nietsdoen...Ik heb rondgelopen, dagelijks mijn Spaans geoefend met Lorenzo, een man die sieraden maakt en van de opbrengsten rondreist, en gezwommen in het meer in San Marcos, een hippiedorpje aan de overkant. San Pedro is behoorlijk klein, ik hou er wel van dat je na 2 dagen de helft van de mensen kent, in ieder geval van gezicht. Je hebt Salvador, de lokale gids die elke avond in het hostel komt checken of er nieuwe slachtoffers zijn gearriveerd, Rosario het taartenvrouwtje, die de cafe`s afgaat om zelfgemaakte taartjes te verkopen, de bananenbroodverkoopsters, de sieradenverkopers in de hoofdstraat en de `popcorn kid`, die elke avond zakjes popcorn verkoopt.

Hoe relaxed het ook was in San Pedro, ik voelde me hier niet op mijn best en na 4 dagen werd het tijd om verder te gaan, dit keer naar Rio Dulce. Hier is vrij weinig te doen, maar in Antigua heb ik gedroomd dat ik spijt had dat ik niet was gegaan, dus ik heb mijn reisroute een beetje aangepast, zodat ik Rio Dulce niet zou missen...De enige attractie vlakbij het stadje is een warme waterval die terechtkomt in een riviertje, heel raar om daar onder te staan en in te liggen. Verder is Rio Dulce het startpunt voor een boottocht over de Rio Dulce richting Livingston, een mooie route over een rivier die aan beide kanten wordt omringd door dichte jungle. Ik heb deze tocht gemaakt met 5 Belgen en heb met hen ook opgetrokken in Livingston. In Livingston kwam ik weer terug aan de Caribische kust en wonder boven wonder scheen de zon! Het is een klein Garifunadorpje, waar je ook na 1 dag volledig de weg en wat locals kent. Er is vrij weinig te doen, maar er hangt een hele relaxte sfeer en ik ben een dag langer gebleven dan gepland.

Gisteren ben ik aangekomen op Utila. Grappig, toen ik aan het wachten was op de ferry kwam ik Lena tegen, een meisje dat ik ken uit San Pedro. Het is sowieso bizar hoeveel mensen je steeds tegen blijft komen op verschillende plekken! Ook Daniela, een ander meisje dat ik ken uit San Pedro, en Franco, die ik eerder heb ontmoet in Monterrico, ben ik gisteren tegen gekomen. Gisteren zijn we begonnen aan een duikcursus, tot nu toe alleen maar theorie, morgen mogen we voor het eerst het water in, spannend! Ik ben benieuwd of ik ook besmet ga raken met het duikvirus!